Το αλφαβητάρι της αρετής

Ά ρχιζε πάντα απ' το Θεό και πάντα τελείωνε μαζί του 

Β ίου το κέρδος είν' αυτό: τη μέρα σου καλά να τελειώνεις 

  

Γ νώριζε όλα τα καλά έργα των δικαίων 

Δ εινόν το να πεινάει κανείς, μα φοβερότερος ο πλούτος ο παράνομος 

Ε υεργετείς; Μάθε λοιπόν πως το Θεό μιμείσαι. 

Ζ ήτα απ' το Θεό να σου είναι σπλαχνικός, σαν όμως εύσπλαχνος είσαι και εσύ 

Η σάρκα η ανθρώπινη να συγκρατείται πρέπει και να δαμάζεται γερά 

Θ υμό χαλίνωνε, μη πέσεις έξω από τη λογική 

Ί σια ψηλά το βλέμμα σου, στη γλώσσα να 'χεις μέτρο 

Κ λειδί στ' αυτιά να βρίσκεται, το γέλιο σου να 'ναι σεμνό 

Λ υχνάρι να πορεύεται η λογική μπροστά από κάθε σου έργο 

Μ η σου γλυστράει κάτω απ' ότι φαίνεται, εκείνο που υπάρχει 

Ν α ερευνάς τα πάντα με το νου, όμως να πράττεις όσα επιτρέπονται 

Ξ ένος πως είσαι, μάθε το καλά. Γι' αυτό τίμα τους ξένους 

Ό ταν στη γαλήνη ταξιδεύεις, τότε να θυμάσαι τη φουρτούνα 

Π άντα να δέχεσαι ευχάριστα, όσα από το Θεό προέρχονται 

Ρ αβδί να σε χτυπά του δίκαιου καλύτερα, παρά ο κακός να σε τιμά 

Σ τις θύρες των σοφών να πηγαινοέρχεσαι, μακρυά απ' τις θύρες των πλουσίων 

Τ ο μικρό, μικρό δεν είναι όταν σε κάτι μέγα οδηγεί 

Ύ βριν χαλίνωνε, μακρυά απ' την έπαρση μέγας σοφός να γίνεις 

Φ υλάξου συ απ' το πέσιμο, σαν όμως άλλος πέσει, μη γελάς 

Χ άρισμα το να σε φθονούν, αίσχος και μέγα, να φθονείς εσύ 

Ψ υχή που στο Θεό προσφέρεται, είναι η καλύτερη θυσία 

Ω, ποιος θα τα φυλάξει όλα αυτά; Αυτός και θα σωθεί!

του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου